Knausgaard koji se u svojoj doku-fikciji tako nepogrešivo sjeća koliko je jaja pojeo jednog nedjeljnog zimskog jutra posljednje godine škole, sada opetovano piše o alkoholnim zamračenjima. Nakon kojih se baš ničega ne sjeća. Tu možda leži i najzanimljivi segment knjige: trenuci pomračenja svevidećeg naratora, čiji autorski pogled inače lakoćom opisuje i najsitnije detalje događaja od prije trideset...